Niech nić nigdy się nie zerwie

Najdroższe Misjonarki, najdrożsi Wolontariusze!

Zbliża się dzień 9 października – dzień, w którym obchodzić będziemy 15. rocznicę narodzin dla nieba naszego założyciela ojca Luigiego Faccendy. Jak już wielokrotnie było to wspomniane, przeżywamy rok szczególny, w którym ta rocznica – w połączeniu z setną rocznicą jego urodzin – staje się dla nas wszystkich okazją do dziękczynienia za charyzmat maryjny misyjny, którym Duch Święty obdarzył nas przez ojca.
Epidemia Covid-19 doprowadziła nas do zmiany niektórych planów, ale nie ducha, w którym przeżywamy ten czas. Niech 9 października będzie dniem pamięci i celebracji: wskazana jest celebracja Mszy świętej (jeśli nie jest to możliwe 9 października, niech to będzie w któryś kolejny dzień) w naszych domach lub w innym miejscu, zgodnie z tym jak dana wspólnota i każdy z nas uzna to za stosowne i możliwe.
W liście z 8 grudnia ubiegłego roku oczekiwałyśmy na październik 2020 roku z pragnieniem, by dać się poprowadzić ojcu w odkrywaniu na nowo niektórych fundamentalnych rzeczywistości naszego powołania i naszej misji. Ponownie usłyszałyśmy w jego żywym głosie szczególne zaproszenie, które powinno towarzyszyć nam w wędrówce w ciągu tych miesięcy w naszych wspólnotach i rodzinach, w naszych relacjach i kontaktach wspólnotowych: „Niech nić nigdy się nie zerwie, niech ogień nigdy nie zagaśnie, niech serce nigdy się nie zmęczy i nigdy nie zapomni” .
Pragniemy opisać dni, które poprzedzają 9 października w świetle tego zaproszenia, aby kontynuować wędrówkę szlakiem już wytyczonym.

DZIEŃ I:
Niech nić nigdy się nie zerwie
W tej nici dopatrujemy się silnych więzi braterstwa i komunii, która sprawia że jesteśmy i czujemy się rodziną w różnorodności miejsc, w jakich jesteśmy obecni… nić, którą Maryja Niepokalana wraz z nami i dla nas przędzie każdego dnia.
„Miłość ma się przejawiać nie tyle i nie tylko w uroczystych momentach i okolicznościach w życiu, ile w prostocie codziennego życia wspólnotowego, bogatego człowieczeństwem i składającego się ze spraw małych” .
Niech w radości wspólnej przynależności, odmawianie różańca (tam gdzie to możliwe – razem) oraz odnowienie oddania się Niepokalanej, staną się czasem prośby o dar jedności i braterstwa oraz o umocnienie tego daru.

DZIEŃ II:
Niech ogień nigdy nie zagaśnie
Dostrzegłyśmy w tym ogniu radość i moc naszego Tak na wezwanie Boże w naszej Rodzinie konsekrowanej. Któraż okazja byłaby wspanialsza, by powiedzieć dziękuję za dar życia i powołania, by oddać Panu chwałę za wspaniałe rzeczy, których dokonał w nas, z nami i poprzez nas?
„Kochajcie wasze powołanie” .
Pozostawiamy waszej kreatywności dobór sposobów i środków odnowienia i dzielenia się radością życia przeżywanego jako dar, wezwanie, zadanie.

DZIEŃ III:
Niech serce nigdy się nie zmęczy i nigdy nie zapomni
Przypominałyśmy, że w trudach i próbach życiowych nasze serce odnajduje siłę i odwagę, gdy spoczywa w Bogu, gdy zwalnia bieg, aby w Nim znaleźć sens i rację swojego życia.
„To wspaniałe opowiadać Mistrzowi o tym wszystkim co się wydarzyło, o zwycięstwach, o porażkach, o drzwiach które się otwierają, o sercach które słuchają, o nadziei przez nas ofiarowanej… A Jezus, tak jak wtedy, tak i dzisiaj powtarza: «Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!» (Mk 6,31)”.
Tam, gdzie to możliwe i tak jak to możliwe, niech ten dzień stanie się dniem eucharystycznym, w którym (razem lub osobno) będziemy trwać przed Panem, aby ukoić serce i na nowo podjąć wędrówkę po tych nowych drogach, które otwarły się przed nami w tym szczególnym momencie historii, ufając, że nie jesteśmy sami.

Okoliczności życia dały nam możliwość przedłużenia roku jubileuszowego, a poprzez to – zadania powrotu do źródła charyzmatu, by wypowiedzieć dzisiaj słowa nowe, słowa życia, słowa przyszłości… by być misjonarkami i wolontariuszami w tym „nowym” czasie, który został nam dany do zamieszkania i miłowania.
Zawierzajmy się nadal Maryi, Matce wierności i odwagi, aby uczyniła z nas „jedno ciało, jedną rzekę… skromne naczynie spokoju i światła dla wszystkich, do spotkania z którymi w radosnym dzieleniu się Ewangelią dasz nam siłę”.

W jedności
Giovanna Venturi
________________________
Przełożona generalna