ZBAWCZY ZNAK

„Postać św. Maksymiliana pozostaje świadectwem epoki i należy do «znaków czasu». Ta trudna, tragiczna epoka, naznaczona straszliwym podeptaniem ludzkiej godności, zrodziła w Oświęcimiu swój zbawczy znak. Miłość okazała się potężniejsza od śmierci, potężniejsza od antyludzkiego systemu. Miłość człowieka odniosła swoje zwycięstwo tam, gdzie zdawała się tryumfować nienawiść i pogarda człowieka. W tym zwycięstwie miłości z Oświęcimia uobecniło się w jakiś szczególny sposób zwycięstwo z Golgoty. (…)

Kościół odczytuje znaczenie (…) znaku z Oświęcimia, który ustanowił przez swoją męczeńską śmierć Maksymilian Kolbe. Kościół odczytał ten znak z głęboką czcią i przejęciem, orzekając o świętości Męczennika z Oświęcimia. Święci są w dziejach po to, ażeby stanowić trwałe punkty odniesienia na tle przemijania człowieka i świata. To, co się w nich wyraża, jest trwałe i nieprzemijające. (…) Do tych duchowych przewodników dołącza się dzisiaj postać św. Maksymiliana, naszego rodaka, w którym człowiek współczesny odkrywa przedziwną «syntezę» cierpień i nadziei naszej epoki.

Jest w tej syntezie, ukształtowanej życiem i śmiercią Męczennika, ewangeliczne wezwanie o wielkiej przejrzystości i mocy: patrzcie, do czego zdolny jest człowiek, który bezwzględnie zaufał Chrystusowi przez Niepokalaną! Ale jest w tej syntezie także prorocza przestroga. Jest wołanie skierowane do człowieka, do społeczeństwa, do ludzkości, do systemów odpowiedzialnych za życie człowieka i społeczeństw: ten dzisiejszy Święty wyszedł z samego centrum poniżenia człowieka przez człowieka, podeptania jego godności, okrucieństwa i eksterminacji. Ten Święty woła więc całą syntezą swojego męczeństwa o konsekwentne poszanowanie praw człowieka, a także praw narodu, bo przecież był synem narodu, którego prawa straszliwie pogwałcono”.

(Jan Paweł II, 11 października 1982, przemówienie do pielgrzymów z Polski)

Daty do zapamiętania i przeżywania:

14 listopada, we współpracy z franciszkanami z Harmęż, rozpoczniemy dziewięciomiesięczną nowennę (od listopada 2020 do lipca 2021) jako przygotowanie do osiemdziesiątej rocznicy męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Kolbego. Tematem, który będzie nam towarzyszył, będzie: „Daj się poprowadzić” – sformułowanie tak bardzo konkretne w życiu św. Maksymiliana i drogie mu.

27 listopada obchodzić będziemy święto Cudownego Medalika. Ten mały przedmiot był bardzo ważnym narzędziem w pracy apostolskiej św. Maksymiliana, który uważał medalik za „pocisk Niepokalanej”, którym wdziera się Ona do serca człowieka, by przygotować je na przyjęcie łaski Bożej. Medalik jest ponadto zewnętrznym znakiem całkowitego wewnętrznego oddania się Niepokalanej oraz drugim warunkiem przynależności do ruchu Milicja Niepokalanej. Święty Maksymilian pisze: „Bardzo wiele różnych łask Niepokalana bezustannie raczy zsyłać tym, co go ze czcią na sobie noszą” (PMK 1139).