Apostoł nowej ery maryjnej

„Pragnę wraz z wami, drogie siostry i bracia, spojrzeć na tajemnicę Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, duchowym wzrokiem św. Maksymiliana Kolbego. Miłość do Niepokalanej była bowiem centrum jego życia duchowego, płodnym początkiem, który ożywiał jego działalność apostolską. Wzniosły wzór Niepokalanej oświecił i poprowadził go przez całe życie po drogach świata i uczynił z jego heroicznej śmierci w obozie zagłady Auschwitz wspaniałe świadectwo chrześcijańskie i kapłańskie… Maksymilian Kolbe z niezwykłą przenikliwością rozważał tajemnicę Poczęcia Maryi Niepokalanej w świetle Pisma Świętego, Magisterium i Liturgii Kościoła, wyciągając z nich cudowne lekcje życia. Okazał się on w naszych czasach prorokiem i apostołem nowej „ery maryjnej”, której celem jest sprawić, by żywym światłem rozbłysło w całym świecie światło Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii.

Ta misja, którą wypełniał z zapałem i poświęceniem «zalicza go – jak stwierdził papież Paweł VI w homilii beatyfikacyjnej – w poczet wielkich świętych i dusz prorockich, które pojmowały, czciły i wyśpiewywały tajemnicę Maryi». Jego największym zmartwieniem było to, że Niepokalana nie jest wystarczająco znana i kochana tak jak kochał Ją Jezus Chrystus i jak nakazuje Tradycja Kościoła oraz przykład świętych. Kochając Maryję bowiem, czcimy Boga, który wyniósł Ją do godności Matki Jego własnego Syna, który stał się człowiekiem, i jednoczymy się z Jezusem Chrystusem, który kochał Ją jako Matkę; nigdy nie będziemy Jej kochać tak jak On: «Jezus jako pierwszy uczcił Ją jako swoją Matkę i my mamy Go naśladować także w tym. Nigdy nie zdołamy dorównać miłości, jaką Jezus Ją kochał» (tamże, t. II, s. 351). Miłość do Maryi, potwierdza Ojciec Maksymilian, to najprostszy i najłatwiejszy sposób uświęcenia się, na drodze realizacji naszego powołania chrześcijańskiego. Miłość, o której on mówi, to oczywiście nie jest powierzchowna uczuciowość, ale hojne zaangażowanie i całkowite oddanie się, jak sam to nam pokazał poprzez swoje życie w wierności ewangelicznej aż do swojej heroicznej śmierci”.

(Jan Paweł II, 8 grudnia 1982)

Daty do zapamiętania i przeżywania:

8 grudnia, Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – święto jakże drogie św. Maksymilianowi, który miłość do Niepokalanej uczynił fundamentem swojej duchowości i działalności apostolskiej. Gdy zbliżało się święto, Ojciec Kolbe namawiał swoich braci, członków Rycerstwa oraz czytelników „Rycerza”, by z wiarą i hojnością odnawiali miłość i oddanie się Niepokalanej.

Tak oto doszłyśmy do ostatniego rozważania w roku 2020. Słowa Jana Pawła II, którymi dzieliłyśmy się co miesiąc, pomogły nam zrozumieć wielkość Ojca Kolbego. Świadectwo św. Maksymiliana oraz macierzyńska obecność Niepokalanej podtrzymywały nas w życiu wiarą w tym szczególnym roku naznaczonym epidemią COVID-19. Dzieliłyśmy ból i cierpienie całej ludzkości, zanosząc w modlitwie wszystkie sytuacje niepewności, kruchości, zatroskania i lęku, które nam przekazywano, i o których mówiono nam osobiście. Starałyśmy się wszystkim nieść słowo nadziei, promień światła w ciemności, która ciągle nas otacza, by odbudować ufność i z wiarą spojrzeć w przyszłość. Kończymy słowami papieża Franciszka: „W tych trudnych czasach postarajmy się na nowo odkryć wielką nadzieję i radość, którą nam daje przyjście na świat Syna Bożego” (25 listopada 2020).